Öylece, mal gibi duruyorum çok uzun süredir. Hiç bi bok yapmadan kendimi bulduğum yerde otluyorum hala. En acısı da artık sürekli bunu düşünüyorum.Duruyorum işte. Hareketsizim; zaman geçip gidiyor. Kimse beni beklemiyor. Herkes yol aldı. Bense bir dejavunun içine gömülmüş çıkamıyorum, çıkmak da istemiyorum. Tek yaptığım şikayet etmek. Bu ruh halinden dolayı bi süre buralara da uğramayabilirim. Ama ruh halim ne zaman değişir kestiremiyorum. Belki de bir saat sonra . amaaaaan ne bilim ben yaaa. Zaten biraz beynim olsaydı..............
1 comments:
her gitmeye kalkış geriye doğru dönüşün bir başlangıcı oluyor şeker... bence olduğun yerde kal ve hayatın sana getireceği şeylerle hayatını yönlendir... birşey göndermezse ondan sonra denersin uzun ve sakin yolculukları...
Yorum Gönder