İş Güç!!!

Bu sıralar kendimi işime kilitlemiş durumdayım, bi gün programım aksasa ya da bilinçli olarak uyuyup kalsam sonra bütün hafta suçluluk duygusuyla dolanıp duruyorum. Gerçi işe karşı olan bu aşırı duyarlılığım bana yıllardır tutturamadığım bir ivme kazandırdı. Öte yandan her şeyi rölantiye aldım, yazmak, okumak, çizmek, kitap, defter cilteleme işlerini... Hatta bazen eve bile gitmediğim oluyor, çalışmayı tercih edip.

Bu motive halimi uzun zamandır kulladığım antidepresan ilaca da borçluyum tabii. Ama sanılmasın ki burda antidepresan reklamı yapıyorum. Sadece benim için bir tabu idi bu tip ilaçlar kullanmak, hatta inanmaz idim etkilerine ve kullananları da çok ciddi bir tavırla kınar idim.

Tabii benim de herkeste olduğu kadar önyargılarım var, bazıları zamanla kayboluyor bazıları uzun süredir benimle beraberler falan. İşte bu antidepresan da hayatımda ne kadar iyi ne kadar problem çözücü ve ne kadar anlayışlı , ne kadar akıllı, ne kadar mücadeleci olsam da değiştiremeyeceğim bir durumun sonucunda beynimde bi iki telimin yanmasıyla ortaya çıkan kokular sebebiyle başvurmak zorunda kaldığım bir çözümdür zira bu çözüm için de altı yıl kadar mücadele etmiş, direnmiş ve beklemiş olduğumu da hatırlatırım.

Neyse işte, şimdilerde işle haşır neşirim hatta öyle ki sevgilim ÖB'nin tatil tekliflerini bile geri çeviriyorum. Gerçi bi kaç kere daha sevgilimin tatil planlarını ciddiye almazsam, dört yıldır tatil yapamamış ve antidepresan kullanmadan, benimkiyle aynı olan hatta daha yakın olan çözümsüz ve üzücü durumla başedebilen bu adamın beynindeki bütün sinir telleri yanacak ve ben de hayatım boyunca bunun suçluluk duygusunu üstümde taşıyacağım, allaaam nasıl bir senorya yazdım ve o şu an kendime şaştım.

Neyse tatlı konuşalım, tatlı yollaşalım, ben en iyisi bi es verip, bu tatil olayını bi düşüniiiin diyorum ve huzurlardan ayrılıyorum.
illustrasyon şurdan