Hayatımın Geri Kalanı.....

Aslında Hastane tutanaklarının ikinci bölümünü yazacaktım ama vazgeçtim. Şimdi bi sürü can sıkıcı ayrıntıyı burda yazarak yaşadığım acıları ve zorlukları tekrar yaşamak istemedim. Şimdi sonuçlara kolay varılacak paragraflarla hayatımın son iki ayını özetlemeye başlıyorum:

Dedemin iyileşmesi için doktorlar, hemşireler ve hastabakıcılarla iyi bir işbirliği yaptım ve hastaneden kurtuldu ayrıca bizimkini çok lüks bir bakımevine yerleştirdim. Şimdi Nerdeyse her gün uğruyorum yanına ve her gün daha iyi olduğunu görüyorum ve ordan memnun olduğunu da anladığımdan onun yanından her çıktığımda akıttığım gözyaşlarımın debisi gün be gün düşüyor.

ÖB İstanbul işini kabul etti. Nihayet bu bok çukurundan kurtuluyoruz. Fatma Girik bi süre bizimle yaşamayacak çünkü bu hengamede onu yangilinin yanına yerleştirdik. Evini taşıma süreci biraz bizimkini yıprattı ama sorunları özellikle şahsi üstün çabalarımla minimuma indirerek Fatma Girik'imin çok fazla olumsuz etkilenmesini engelledim etrafımdaki bütün o hayatımı zorlaştırıp beni sürekli demoralize eden şeylere rağmen.

Şimdilerde Fatma Girik'in yaşadığı evi boyamak, tamir etmek , depozitomuzu tam olarak almak için uğraşıyoruz. Bu arada kendi sığınağımızı da çoktan topladık, İstanbul'dakilerin hadi gelin başlayın demelerini bekliyoruz.

Yarın P.tesi, önce bizim Hüsyin Çavuşa gidicem sonra ÖB ile birlikte FG'nin eski evinin aboneliklerini kapatmaya gidicem, emlakçıya uğrayıp boşalttığımız evin kirasını ödicem; kanunlar gereği!!! Boş evin otamatik ödemelerini iptal edicem, pc'm bozuldu onun için tamirci çağırıcam, yıkamaya gitmiş halıları getirmelerini isticem, bi kaç gün sonra boşaltacağımız evin, çıkar ayak yapılmış ve bokunu pisliğini temizlemek zorunda kaldığımız kombisinin servisini çağırıp kanunen garantisini başlatması için servisini arıcam, yatak, yorganlar için hurç alıcam, Fatma Girik'in dosyasını alıcam hastaneden ve nakil belgesi için muhtara uğracağım, bizimkinin kimliği bende kalmış onunla birlikte diğer evraklarını göndereceğim falan filan....

Bakalım hayatımın geri kalanı daha nelerle, kimlerle karşılacağım, daha ne işlerle uğraşacağım, daha ne maceralar yaşayacağım bakalım, ben de heyecanlıyım, korkuyorum ama yine de devam ediyorum. Şimdiye kadar yaşadıklarımın sonuncunda, kibirimi yendim, her şeyi gurur meselesi yapmamayı , herkese en başından çooook değer vermemeyi, önemsememeyi öğrendim, aslında hayatın kendisinin hep bu başıma gelen olayların ortalaması olduğunu ve bu hayatıma girip de sürekli başımda sürekli şimşekler çaktırıp, fırtınalar koparan kişilerin hepsinin hayatta çoğunlukta olduklarının farkına vardım. Nefes aldığım sürece bu mücadelenin devam edeceğinin ayırdına vardım.

Şimdi kaldığım yerden devm edicem, düşmekten, kalkmaktan, mücadele etmekten ruhum paramparça ve kendime biraz yabancıyım bu aralar ama dedim ya kaldığım yerden devam edicem hayatıma, daha düşüp kalkacak yolum var:))

Yeniden merhaba, aydınlık bir merhaba.......