Yine koptum her şeyden. Nasıl bu hale geliyorum walla ben de farketmiyorum. Bi süre sonra bi hortumun içinde döne döne yol alıyorum ama nereye doğru gittiğimi hiç bilmeden, toz toprak içinde düşe kalka ama hiç durmadan ha bire hortumun gücüyle sürükleniyorum. Sonra da işte sonrası malum; Son gücümle kendimi hortumun dışına atıyorum, bitap halde, şaşkın, nerde olduğunu anlamaya çalışan bi yabancı edasıyla ne haldeyim, nerdeyim, ne kadar yol aldım, geriye mi gittim ileriye mi bilemeden, bi baş dönmesi içinde günlerce kendime gelmeye çalışıyorum. Tabi bu arada her şeyden kopuyorum. Arkadaşlarımdan, ailemden, sevgilimden, burdan, dışardan, sokaktan.. Bu kopuşlarım bu aralar sıklaştı kendime hayrolsun diyorum. Daha da olmazsa bi terapist hayretsin diyorum başka da bişi demiyorum!!:)))
Not: Ama ufak ufak blogları okumaya döndüm, maillerimi kontrol etmeye başladım, ufak ufak eşi dostu arama isteği oluşmaya başladı falan......
0 comments:
Yorum Gönder