Bekarlığa Veda Günleri!!!!

Evet blogu son güncellediğimde yalnızdım ve

o günlerden bu günlere hala yalnızım hala sevdiceğimden ayrıyım. Üstelik beş parasız debelenmekteyim. Markete gidince ince ince hesap yapıp, alınması zaruri şeyler arasında bile tercihler yaparak alışveriş yapıyorum. Zaten yol parası insanı zikiyo, dışarda yemek de problem oluyor, artık yanımda kepekli tost ekmeğinin içinde beyaz peynir taşımaktan ögggğğ geldi. Yakında bi sefer tası olayına giricem galiba!!:)))

Parasızlık bi yana yalnızlık da tuhafmış. Evde kitlendim. Yemek falan yapmıyorum. Öylesine atıştırmalar. Gerçi maddi yetersizlik de buna neden oldu ama sonuçta eve karşı bi kayıtsızlık oldu bu uzun yalnızlığımda, bazen işim uzayınca bi arkadaşımda kalıyor eve bi kaç gün üstüste uğramadığım oluyor. Evde de daha rahat hareket eder duruma geldim. Mesela bütün günlüklerim açıkta yatagımın yanında yerde duruyor. Canım isteyince hangisini karalamak istersem elimin altında sayfaları açık duruyor,işi bitince saklamıyorum; Salondaki masayı da hiç toplamıyorum, yavaş yavaş ördüğüm şirazeleri yarım kitaplarla dolu, yanında da bi sürü ibrişim artıkları, tutkal kutuları, yemeği de tepside, kanepenin üstünde tv seyrederek yiyorum. Küçük oda da küçük sonsuz fonum ve kurulu paraflaşlarla hazır bir studyo halinde, tek kişilik yatağa yayılmış çekilmeyi bekleyen bi sürü malzemeyle dolu. Mutfak pis fincan mezarlığına döndü. Bulaşık deterjanı da kalmadığı için makinadaki pis bardak çanakların kokusundan kurtulmak için arap sabunuyla bi tur yıkamayı düşünüyorum. Yani sözün özü, evin her yerini işgal etmiş durumdayım. Bu açıdan çok rahatım, ÖB gittiğinden beri evde ütü yapılmıyor, daha çamaşır makinesi hiç çalışmadı, hiç meyve suyu sıkılmadı, adam gibi yemek yapılmadı, haftalık alış veriş yapılmadı, bakkaldan cola , gofret siparişi verilmedi, tozlar havada raks ederek ordan oraya konuyor sadece ÖB'nin bonzaisini düzenli olarak sulayıp, kurumaması için her gün ağaçla en az bi iki dakka ilgilenip, yalakalık ediyorum.

Bekarlığa iyiden iyiye alıştım, yani bi kaç ay daha böyle olsam yalnızlık bana hiç komaz ama öte yandan ÖB'yi de gittiği günden beri özlüyorum. Ve anladım ki o hayatımda olmayınca

etrafımdaki onca insana, arkadaşa, eşe dosta rağmen gerçekten yalnızım. ÖB kadar yürekten beni özleyen, düşünen, endişelenen, merak eden, üzülen yokmuş, hem sevgili olarak hem de arkadaşım olarak.

Heyecanla onun gelmesini beklediğim şu günlerde, bi yandan da evi eski haline nasıl getiricem onun telaşı içindeyim.

karikatür şurdan