Yorgun İnsan!!!!!

Ne bildiğimi telaffuz edebiliyorum, ne de uygulayabiliyorum. Aptalın tekiyim. Zaten biraz ümit olsaydı, 38 yaşımdan haftalar almaya başladığım şu günlerde, hayatta bi bok olurdum. Babamın da yıllar yıllar önce dediği gibi benden anca bakıcı olur, keşke öyle bi meslek seçseydim bari bu durumum hobiden ileri gider üç beş kuruş sabit gelirim, sosyal güvencem ve emekliliğim olurdu.

Şİmdi ne fotoğraçıyım, ne bakıcıyım, ne mücellitim ne garsonum, ne aşçıyım, ne anneyim , ne babayım, ne evlatım, ne ...............

Sürekli bir sonraki adım için endişe ve panik yaşayan ve aynı duyguları ve olumsuzlukları etrafımdakilere de zerk eden bi piskopatım.

Kendimden hiç hoşlanmayan bi insanım, tam kendimi sevmek istiyorum ama yaşadığım hayat illa ki bişi çıkartıyor karşıma ve hemen duygularım değişiyor.

Yaşadığım hayattan ve kendimden çok bunaldım ve yoruldum. Kendimi unutmak için biraz her şeyden uzaklaşmak istesem onu da yapamıyorum , bunun için hem param yok hem de gittiğim yere kendimi de götürdüğüm için zaten gitsem de bi işe yararmaz heralde.

Yıllardır böyle yaşıyorum, artık orta yaşlı bir insanım ve çooook yorgunum.......!!!!