Saçma bir Cumartesi!!!

Bu blogger gene değişmiş. Ne gereği vardı, zaten hayatta bi sürü yeni şeye alışmak için çaba sarfediyoruz, bi de ha bire blogger değişikleri,yani  bi de bi yenilik olsa anlıycam, takkelerin yerini değiştir dur.

Bu aralar stressliydim. Elimdeki işi teslim ettim. Hatta  bu ay ev kirasını ben ödedim. Bu duygu beni biraz serinletti.

Yine regl oldum. Dün ağrıdan loğusa kadın gibi kıvranarak yattım, yuvarlandım. Belli aralıklarla ağladım. Gerçi buna regl sancıları değil  ama yine regl olmanın vediği hormonal anormallikler sebep oldu.
Bugün de bitmek bilmeyen wc ziyaretleri, ara sıra kısa kısa sancılar, yalnız bi başıma evde çekim yaparak hafta sonumun amına goyarak geçiriyorum. Ağlama turlarım devam ediyor. Nedense bu zamanlarda hayatta bana haksızlık yapmış ve beni üzmüş herkes sıraya gidiyor aklımda ve sürekli ağlıyorum . Ve dünyadaki bütün kötülerin hayatları hayat da benim ki niye değil diye düşünüp ona da ağlıyorum. Dedem niye yok, anneannem nerde, babamla niye karşılıklı bi bira içemedik, annem niye benden bu kadar km'lerce uzakta, kardeşim niye beni aramadı bu sıralar, en yakın dostlarımla neden kaç zamandır görüşmüyorum, ..... gibi nedenlerle ağlama nöbetlerim sıraya gidiyor. Şu an mesela dünyanın en yalnız insanıyım ve en çok haksızlığa uğrayanım, aynı zamanda en başarısız, en salak, işte n tane olumsuz insanıyım.

Yarın sancılarım, duygularım azalacak hatta geçecek, wc ziyaretlerimin sıklığı normale dönecek. Daha az mutsuz ve kendimi daha az aptal, başarısız hissedeceğim.