Bu sıralar hormonal nedenlerden dolayı her zamankinden daha çooook alınganım. Gereksiz şeylere ciddi anlamlar yükleyip dünyamı yıkıyorum. Mesela benden beklenen(yapmasam da olur tabi) bişeyi sezip, onu istemesem bile yapma zorunluluğu hissetmem ve "ne var yapsam, zor bişi mi???" , "Yoo da yani, daha kolayı varken niye ille de ben !!??", " eee ben yapıyorum yaa, ne var " gibi bi iç sesle konuşmam. Sonra da benden bekleneni yaparak kendimden uzaklaşmam, buna da içten içe kızıp pasif agresif davranışlar sergileyerek o an kendime daha da eziyet edecek işler bulmam ve eziyeti kendime günlerce uygulamam ki yarın da böyleyim demektir. Tabi yakınımdakilerle arama da güzell bi duvar örüp; "sorun yok, her şey normal, bakın her şeyi yapıyorum ben mutluyuz, onu da yaparım bunu da yaparım ölmem yaa. daha önemli bi bok da yapmıyorum zaten şu hayatta " diyerek, sorun olmadığına inandırıp sonra da onlarla aramdaki duvarımı kalınlaştırırım. İşte hayatta tutunamayan bir kişiliğin basit bi şey karşısındaki tutumu. İşte naaaparsın. Neyse yarınki eziyet planımı hazırlıım ben....Hayat tutunamayanlar için daha da zor!illustrasyon
0 comments:
Yorum Gönder