Kabuğum ve Ben

Her gün farklı bir gün oluyor benim için bu sıralar. Kabuğumun içinde konaklamak ayrı bir tecrübe olurken, bazı zamanlarda kabuğumun dışına çıkıp başka yerlerde sabahlıyorum ve sabah iş yerime gelirken, vasıta sayısını ve pek tabii ki yol parasını da yarı yarıya düşürmek amacıyla yapılan kısa tabanvay yolculuklarım sırasında her gün ayrı bir sokaktan, burnumu denize doğrultarak, yolumu buluyorum. Daha önce hiç geçmediğim sokaklardan geçiyorum, görmediğim apartmanları keşfediyorum. Köşe başlarında, çıkmaz sokaklardaki kapı önlerinde farklı muhabbetler yapan farklı tiplerden insanlarla göz göze gelip, konuşmalarına kulak kabartıyorum. Çok güzel evlere rastlıyorum. Ulan diyorum, şurası da kiralıkmış ne güzel olur burda yaşamak.

Bi de her sokağın sahibi olmuş kedi toplulukları var. Hepsinin davranışları farklı oluyor yoldan gelip geçenlere; bazıları yalaka yalaka yanaşıyor, bazıları kaçışıyor, bazıları da çirkin çirkin bakıyor. Bi sokak var, ordaki bütün kediler park edilmiş arabaların üstüne tünemiş yatıyorlar, yine o sokakta her kapının önünde kediler için su kapları ve mama kapları var, sanki bu sokakta sadece kediler yaşıyormuş gibi bir hava var. Hiç köpek yok mesela ve olanların da sahibi var.

Yokuş aşağı yürümek de ayrı biz zevk, bi bakıyorum tramway durağına inmişim bile. Bu aralar da hava öyle yumuşak ki yani azmetsem atölyeye kadar bile yürüyebilirim.

kaplumbağa şurdan