Kaç gündür bunu düşünüyorum. Ben hayatımdaki kişiler için yaptığım bütün fedakarlıkları neden yapıyorum; bana iyi desinler diye mi; yoksa beni sevsinler diye mi; belki de iyi biri olmam gerekir diye düşünüyorum; ya da kendimi diğerlerinden üstün hissetmek ve onları hor görmek için mi(?)Bunlar ve daha acımasız şeyler geçiyor aklımdan kendim hakkında. Fakat bir yandan da hayatımdakilere bakıyorum da aslında kimse bunlar için sevmiyor beni, ya da saygı duymuyorlar, değer vermiyorlar. Evet evet kesinlikle böyle şeyler hissettirmiyorlar bana, hatta daha çoğunlukla kişisel haklarımı yok sayanlar tarafından ablukaya alınmış hissediyorum.
Bunları uzun süredir düşünüyorum. Neden böyle biriyim diyorum kendime sürekli, ne var birazcık bencil olsam, hayatımı yaşasam diyorum. Ve bütün suçu taşıdığım genlerime atmaya karar veriyorum.Bir de annem, babam, dedem ve anneanneme ve onlar tarafından vicdanlı ve duygusal bir insan olarak yetiştirilmeme. Bazen çok mutsuz oluyorum bu halimden, kurtulmaya çalıştığım kötü bir alışkanlığım varmış gibi hissediyorum, değişmeye çalışıyorum, kendimin tam tersi gibi davranmaya çalışıyorum ama o zaman da daha mutsuz oluyorum.
Demek ki değişmek de beni mutlu etmiyor. Aslında ben böyle , olduğum gibi mutluyum sadece kendime karşı biraz daha koruyucu olmak ve en azından kendi kişisel haklarımı es geçmemek,haksızlığa ugramamak için kendime de değer vermek ve artık etrafındaki planktonları dert etmeyen, önemsemeyen memeli bir deniz hayvanı gibi hissetmek, ve kendime; enayi, aptal, ahmak, salak gibi sıfatlar takmamak, kendime barış ilan etmek istiyorum.
Bu arada ekşi sözlükte planktonlar hakkında çok eğlenceli entrler var. ahahahaha....
0 comments:
Yorum Gönder