Sıkıntı ve muz kabuğu!!!

Bu sıralar çok sıkılıyorum. Sanki yine hayattan kopma noktasındayım. Ve sanki yazı yazma yetimi de kaybettim. Yazamıyorum, defterlerim bitmemiş cümlelerimle dolu...

Sıkıcılaştım iyice. Sürekli geçen yılları düşünüyorum ve katettiğim yolları. Bunları düşününce içime bir sıkıntı düşüyor, böyle nasıl anlatsam bilemiyorum; sanki o içimdeki şeyi elimi sokup almak ve benden uzağa çook uzağa fırlatmak istiyorum.

Sanki bi şey oldu ve ben her şeye karşı heyecanımı yitirdim. Çocukken başlamıştı bu durum bende. Bazen çocuk yaşımda bile ölmek istediğimi söylerdim de herkes telaşla çok büyük bir sorun olduğunu düşünüp benim için pedegoglar falan ayarlamaya, sürekli benimle ilgilenmeye başlarlardı. Halbuki bi sorun yoktu, travma geçirmiyordum, başıma çok kötü bi şey gelmemişti. Sadece hayattan sıkılıyordum. Onlar üstüme düştükçe daha da sıkılıyordum. Sonra kendiliğinden düzeliyordum. Aslında bu intihar etmeyi istemek falan diildi. Sadece yaşamaktan sıkılmaktı. Galiba şu sıralar yine bu duygularım nüksetti. Sıkıldım yine hayattan. Napcamı da bilmiyorum. Öylece duruyorum. Heyecansız, sinirleri alınmış bi şeklide. Hiç bir şeyi umursamadan. Geçer eminim, bende hep böyle olur, gelir geçer de ne zaman geldi ne zaman geçti kendim de anlamam. Ben de değişken duygularımın esiri olarak yaşayan bir kişiyim beee....

Neyse şimdi kendimi elimdeki işlere vermeliyim. Dikkatimi dağıtmadan, bunları bitirip kurtulmalıyım. Allam ne büyük bir angarya şu an bu işlerle ilgilenmek!! Ya da biraz dışarı çıkıp insan içine mi karışmalıyım. Belki döndüğümde daha sağlam başlarım çalışmaya.

Belki de şımarıklıktır bu benimkisi. Hayat bazılarına benden daha acımasız davranırken, daha az şans tanırken ne bu şimdi benim yaptığım; Ama beynime laf geçiremiyorum.
Sanırım benimkisi tamamen duygusal; bu sebeple şimdi kendimi daha iyi hissetmek için kıyaslama yapacağım durumlar ve kişiler yok. Bu tamamen kişisel!!

Off yine midem bulandı benim yaw...

Neyse, iyiki blogum var. Buraya yazınca sanki yüksek bir tepeden tüm gücümle, sesim kısılana kadar bağırıp, rahatlamışım gibi hissediyorum.

Bulantılarım geçince dönücem....