hayat!!!!

Bugün şunları yaşadım; Atölyeye doğru yol aldım. Yolda beni bi sıkıntı bastı, ağladım, ÖB'yi aradım, kendisi şehir dışındaydı, sesi iyi geliyordu hoşuma gitti. Sonra annemi aradım, zaten kendisi yanımda şu an, o yüzden onu aramak beni şu sıralar daha da iyi hissettiriyor. Derken ağlamaktan yorulup, bizim meydandaki büfeden bi goralı aldım, parka oturup, yemeye başladım, o an şöyle bi şey geçti aklımdan; ulan hayat, burda oturup, iki buçuk liraya (ki zam gelmiş, daha geçenlerde bir yetmiş beşti!) bi goralı yemek işte, bu kadar basit ama bi yandan da meydanda cıvıldayan öğrenciler, dağılmış okuldan çıkmış ergen kümelerinin aşırı ve hormonlu gürültüleri eşliğinde hafif ısıtan güneş, fotoğraf çekme çabasındaki turistler ve tarih, ne şahane diye geçirdim aklımdan. Ah işte hayat, an be an insana zihninde oyunlar oynatan bi bi şeydir ya da ......